مقایسه اثرات ضد میکروبی جنیستئین و دایدزئین بر روی تعدادی از باکتری های پاتوژن غذایی

مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها از جمله مشکلات متداول و جدی می باشد که بشر با آن مواجه است. بنابراین یافتن مواد ضد میکروبی و آنتی بیوتیک های جدید از اهمیت بالایی برخوردار است. از این نظر ترکیبات طبیعی با منشأ گیاهی نظیر ایزوفلاون ها از زمان های گذشته مورد توجه بوده اند. جنیستئین و دایدزئین از جمله ایزوفلاون های مهم موجود در سویا می باشند که با توجه به فعالیت های بیولوژیکی زیاد آنها، در سال های اخیر مطالعات بسیاری بر روی آنها انجام شده است. این ترکیبات، استروژن های گیاهی بوده و دارای اثرات حفاظتی در برابر سرطان ها، امراض قلبی عروقی و استئوپروز می باشند. اما در مورد اثرات ضد میکروبی آنها اطلاعات محدودی در دسترس می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه اثرات ضد میکروبی جنیستئین و دایدزئین علیه هفت پاتوژن مهم غذایی شامل اشریشیا کلای o157:h7، لیستریا مونوسیتوژنز، باسیلوس سرئوس، استافیلوکوکوس آرئوس، ویبریو پاراهمولیتیکوس، سالمونلا تایفی موریوم و کرونوباکتر ساکازاکی انجام گرفت. این دو ترکیب فعالیت باکتریوستاتیک و یا باکتریسیدال بر روی باکتری های مورد آزمایش در دوز تلقیح cfu/ml 105 نشان ندادند از اینرو تأثیر غلظت های مختلف این دو ترکیب در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این ترکیبات تا غلظت 1000 میکرومولار تأثیری در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد اشریشیا کلای o157:h7 ندارند (05/0p). همچنین این دو ایزوفلاون باعث افزایش معنی داری در مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و ویبریو پاراهمولیتیکوس در غلظت 125 میکرومولار و نیز در مدت زمان فاز تأخیری رشد کرونوباکتر ساکازاکی در غلظت 1000 میکرومولار شدند (05/0>p).